III. Napolyon biografisi
III. Napolyon, 1848-1852 yılları aralarında Fransa Cumhurbaşkanlığı yaptı ve tertiplediği darbeyle cumhuriyeti yıkarak imparatorluğunu ilan etmiştir. Son Fransa İmparatoru olarak 1852-1870 yılları arasında hüküm sürdü.
III. Napolyon, 20 Nisan 1808 tarihinde Paris, Fransa ’da doğmuştur. Tam adı Charles Louis Napoleon Bonapart ’dır. Babası 1806-1810 arasında Hollanda kralı olan Louis Bonaparte, annesinin adı ise Napolyon Bonapart‘ın üvey kızı Hortense de Beauharnais ’dir. Napolyon Bonapart‘ın kardeşinin oğludur. Babası 9 kardeş idi. Napolyon Bonapart amcasıdır.
Paris ’te doğan III. Napolyon, maceralı bir gençlik yrdü. Fransa İmparatoru Napolyon Bonapart ’un tek oğlu olan Deichstadt dükü II. Napolyon ’un 22 Temmuz 1832 tarihindeki ölümünden daha sonra, babasıyla amcalarının hiçbir harekette bulunmamaları üzerine kendini Bonaparte Hanedanı ’nın hakiki varisi saydı. 1832 yılında “Reveries politiques” (Siyasal Düşler) adıyla yayımladığı kitapçıkta Fransa ’ya galibiyet ve özgürlüğü oysa bir imparatorun verebileceğini ileri sürdü.
1834 yılında İsviçre ’deki milis kuvvetlerine katılarak topçu yüzbaşısı oldu. Napolyon Bonapart ’un yeğeni olarak Fransız ordusunun desteğini alacağı inancıyla 30 Ekim 1836 tarihinde Strasbourg garnizonunun ayaklandırmaya kalkması Kral Louis-Philippe kadar Brezilya ’ya sürgün edilmesine yol açtı. Vefat Etmek üzere olan annesini görmek için geri döndü. Annesinin 1837 yılında ölümünden sonradan Fransa ’nın baskısıyla İsviçre ’den terketmek zorunda kalınca 1838 yılında Londra ’ya yerleşti.
III. Napolyon 1839 ’da “Des idees napoleoniennes”i (Napoleonca Düşünceler) yayımladı ve o sırada ancak romantik bir efsane olan Bonaparte ’çılığı siyasi bir ideolojiye dönüştürmeye çalıştı. Ona kadar ideoloji ve siyaset, mantıklı düşüncenin olduğu değin inancın da bir ürünüydü. Tarihin gelişmesini, Tanrı ’nın gönderdiği ve ilerlemeyi temsilci büyük millet gerçekleştiriyordu. I. Napoleon bunlardan biriydi, fakat görevini tamamlamasına izin verilmemişti. Düzen ve özgürlüğü, halkın hakları ile otoritenin ilkelerini harmoni içinde yaşatacak olan Napoleoncu görüntü bununla birlikte sanayi ve ticareti de özendirecekti. 6 Ağustos 1840 tarihinde 56 yandaşıyla birlikte Fransa ’da, Boulogne yakınlarında yine başarısızlıkla sonuçlanan yeni bir darbe girişiminde bulundu. Boulogne üstüne etken yaparak iktidarı ele geçirmek istedi. Bu girişimin başarısızlıkla sonuçlanması üzerine tutuklanarak Çiğ Şatosu ’nda yaşam boyu hapis cezasına çarptırıldı. Bu dönemde yazdığı çoğu kitapçıktan “Extinction du pauperisme” (1844; Yoksulluğun Kökünü Kazımak) kendisine solda da bir takım yandaşlar kazandırdı. 25 Mayıs 1846 ’da hapisten kaçtı ve İngiltere ’ye yerleşti.
1848 İhtilâli ’nden sonradan Fransa ’da II. Cumhuriyet ’in ilanı üzerine Paris ’e geldi. Kurucu Meclis ’e üye seçildi.
Amcasının (Napolyon Bonapart‘ın) itibarından faydalanarak hakiki cumhuriyetçileri, sosyalistleri ortadan kaldırdı. 10 Aralık 1848 ’de cumhurbaşkanı seçildi. Kısa sürede orduda ve yönetimde tüm kilit noktalara kendi adamlarını getirmeyi başardı. 31 Ekim ’de, ilk önce Milli Meclis ’deri fazla kendisine sadık kişilerden oluşan bir hükümet atadı. Mazzini yönetimindeki Roma Cumhuriyeti ’ni ortadan kaldırıp Papa ’yı tekrar iktidar yerine getirmek için yaptığı askeri girişimi onaylamayan Cumhuriyetçilerin ayaklanmasını sert bir biçimde bastırdı. Anayasa dört yılını tamamlayan bir cumhurbaşkanın yeniden seçilmesini önlüyordu. Anayasayı başkalaşmak için gereken dörtte üç çoğunluğu elde edemeyeceğini anlayan III. Napolyon ’un 2 Aralık ’ta gerçekleştirdiği darbeye yalnız Cumhuriyetçiler karşı çıktı. 4 Aralık ’ta, ülkenin o kadar çok yerinde olduğu gibi Paris ’te de sokak çatışmalarında Cumhuriyetçiler yenilgiye uğramıştı. III. Napolyon Yasama Meclisi ’ni dağıttı, buna karşılık genel oy hakkı tanıyan yeni bir tüzük ilan etti. Yeni anayasanın referandumla kabul edilmesinden cesaret alarak Kasım 1852 ’de yeni bir halk oylaması yaptı ve Senato ’nun imparatorluğun tekrar kurulmasını öngören kararının peşinde III. Napolyon adıyla imparator duyuru edildi.
1852 ’de cumhurbaşkanının yetkilerini artıran ve atama süresini on yıla çıkaran yeni anayasayı açıkladı. İnce bir iç ve dış siyaset güderek, halkın iktisadi seviyesini önemli şekilde hopârlör tedbirler alarak Fransızlar ’ın sevgisini kazanmaya çalıştı.
2 Aralık 1852 ’de kendisini III. Napolyon adıyla imparator duyuru etti. 2 Aralık 1852 ’de Meclis ’i dağıttı. Kralcılar ’ın da, Cumhuriyetçiler ’in de muhalefetine karşın yapılan plebisitte çoğunluğu elde etti, imparator oldu. Böylece, Fransa ’da İkinci İmparatorluk devri başladı. Kurduğu zorlama rejiminde muhalefetin meclise yansımasını engelledi. Basını sıkı bir teftiş altına aldı. 1858 yılında Cumhuriyeatlik işgünü ve grev yasağı sonucu endüstri üretimi iki kat büyüdü.
III. Napoleon, “akılcı ölçüde bağımsızlık” sözü vermiş olmasına rağmen, polis devleti yöntemlerini uygulamaya koydu. Bayındırlık yatırımlarını, demiryolu yapımını, kredi kurumlarının kurulmasını, tarım ve sanayinin gelişmesi için gereken öbür etkinlikleri hızlandırdı. Büyük teknik projeleri hararetle destekledi, mucitleri özendirdi ve modern Paris ’in bitmiş yapı edilmesine kişisel bir ilgi gösterdi. öte yandan ekmek fiyatının düşük tutulmasını sağladı, işçiler için sıhhat ocaklarının yapımını hızlandırdı ve işçilerle işverenler aralarında hakem kurulları oluşturdu. Buna karşılık orta derslik III. Napoleon ’u, kendisini sosyalizm tehlikesinden koruyacak biri olarak değerlendirdi.
İmparator iç politikada olduğu gibi dışişlerinde de tüm yetkileri hemen kendi elinde topladı. 1815 Viyana Kongresi ’yle oluşturulan ve Fransa ’yı küçük düşüren Avrupa sistemini yıkmayı ve Fransa ’nın bir kere daha büyük bir güç durumuna gelmesini istiyordu. Milliyetçilik ilkesi doğrultusunda “Avrupa dengesini daha adil ve sağlam temeller” üstünde her tarafta kuracak milletlerarası bir kongre toplamayı amaçlıyordu.
1854 ’de Rusya ’ya açtığı savaş Fransa ’ya hiçbir fiziki kazanç sağlamamasına karşın, barıştırma görüşmelerinin 1856 yılında Paris ’te yapılması, ona manâlı bir uluslararası haysiyet kazandırdı.
1858 yılında Avusturya’yı İtalya ’dan içeri almamak üzere Piyemonte-Sardinye Başkanı Cavour ile anlaşarak 1859 yılında İtalya Savaşı ’nı başlattı, Solferino Çarpışması ’nı Haziran 1859 ’da zaferle sonuçlandırdı. 1860 yılında Nice ve Savoinanın Fransa ’ya bırakılmasını sağladı. 1869 yılında mühendisliğini Ferdinand de Lesseps ’in yaptığı Süveyş Kanalı ’nın açılmasında kayda değer rol oynadı.
10 Nisan 1864 tarihinde Avusturya Arşidükü I. Maximilian ’ı Meksika imparatoru bildiri ederek Amerika ’ya yolladı.
Genel memnuniyetsizlik, onu baskı rejimini yumuşatmaya karşın önlemler almaya itti. 1861 ’de Yasama Meclisi ’nin yetkileri arttırıldı; 1864 ’te işçilere grev hakkı verildi; 1868 ’de basın üzerindeki baskılar bir ölçüde gevşetildi ve sınırlı bir görüşme özgürlüğü tanındı. öte taraftan dış politikada sayısız başarısızlıklar doğdu. Özellikle Meksika Seferi ’nin başarısızlıkla sonuçlanması Fransa için büyük kayıplara yol açtı.
2 Temmuz 1870 ’te Prusya kralının akrabası olan bir Hohenzollern prensinin İspanya tahtına aday olduğu duyuldu. Paris bunu, Prusya ’nın Fransa nüfuz alanına bir müdahalesi ve ülke güvenliğine yönelik bir korkutma olarak değerlendirdi. III. Napoleon fazla sevdiği rahat diplomasi yollarını kullanarak, Hohenzollern prensinin adaylıktan vazgeçmesinde önemli rol oynadı. Lakin savaş yanlılarının etkisinde kalarak, Hohenzollern prensinin adaylığının yeniden asla gündeme gelmemesini istek ederek Prusya ’yı ufak düşürmeye çalıştı. Sonunda 19 Temmuz1870 ’de savaş patlak verdi.
1870 ’deki Prusya-Fransa Savaşı, Fransız Ordusu ’nun Sedan ’da bozguna uğraması ve İmparator III. Napolyon ’un 2 Eylül 1870 tarihinde Prusyalılara tutsak düşmesiyle sonuçlandı. İmparatorluktan indirildi ve 4 Eylül 1870 ’de 3. Cumhuriyet ilan edildi. III. Napolyon, uzlaşma imzalandıktan sonra gittiği İngiltere ’de bir böbrek ameliyatı sonucu öldü.
III. Napolyon, 20 Aralık 1848 – 2 Aralık 1852 tarihleri arasında Fransa Cumhurbaşkanlığı yaptı ve tertiplediği darbeyle cumhuriyeti yıkarak imparatorluğunu bildiri etmiştir. Son Fransa İmparatoru olarak 2 Aralık 1852 – 4 Eylül 1870 tarihleri aralarında hüküm sürdü. III. Napolyon, Bonaparte hanedanının sonuncusu olan Fransız imparatorudur. Ondan sonra Fransa ’da cumhuriyet idaresi kesinkes kurulmuştur.
III. Napolyon, 1853 yılında Kontes Eugénie de Montijo ile evlendi. Louis-Napoléon Bonaparte adında bir çocuğu oldu.
III. Napolyon, 9 Ocak 1873 tarihinde Chislehurst, Londra, İngiltere ’de 65 yaşında böbrek ameliyatı esnasında ölmüştür.